Tante Trui was de naam van een restaurant dat ooit in de Purmerendse Hoogstraat was gevestigd, daar waar nu Brasserie Hemelz zit. Het roept warme herinneringen op. Maar ook twee vragen die nooit zijn beantwoord.

Een restaurant dat Tante Trui heet. Zo’n naam laat bij mij allerlei beelden opkomen. Beelden van een knusse zaak, waar permanent een ongedwongen, gemoedelijke sfeer hangt. Waar spontaan een extra portie patat naast je bord wordt gezet zonder dat je er extra voor hoeft te betalen. Waar de eigenaresse – Tante Trui in hoogst eigen persoon – fantastische, overvloedige maaltijden bereidt, maar ook tijd vrijmaakt om zich met liefdevolle aandacht over de gasten te ontfermen.

Dat vriendelijke plaatje had ik voor ogen toen ik, lang geleden alweer, als redacteur van Het Gezinsblad, samen met een vrouwelijke collega op een maandagavond een adres zocht om iets te gaan eten. We zouden namelijk overwerken en, tja, op een lege maag kun je niet werken.

Tante Trui had ik uit de Gouden Gids geplukt – ja ja, het is lang geleden – en dat leek me wel wat. Niet dat er veel te kiezen viel, overigens. Ik weet niet hoe het nu met het horecabestand in Purmerend is gesteld, maar als ik in die tijd op de maandagavond een rondje langs de beschikbare restaurants liep, vond ik de meeste deuren stijf gesloten.

Dat was maar goed ook, want anders waren we misschien nooit bij Tante Trui beland. We hebben er heerlijk gegeten. Na een dik uur liepen we voldaan terug naar ons kantoor en we bruisten van de energie en inspiratie.

Het smaakte naar meer.

Vanaf dat moment was maandagavond Tante Trui-avond. Drukke dag of niet. Ons werk hadden we best op een redelijk tijdstip kunnen afronden – op maandag moesten alle verhalen zijn geschreven en alle persberichten verwerkt, omdat dinsdag de krant werd opgemaakt – maar we deden het overdag kalmpjes aan, rekten de boel een beetje, zodat we wel móesten overwerken. En ja, op een lege maag…

Ik weet niet hoe veel maandagavonden we bij Tante Trui hebben aangeschoven. Het moeten er tientallen zijn geweest. Tijden veranderden echter en van overwerken op de maandag kwam het op een zekere dag niet meer. Geen idee waarom, maar het was een feit. En in diezelfde periode sloot Tante Trui zijn deuren.

Had het één misschien iets met het ander te maken?  Die vraag blijft me maar achtervolgen. Maar niet alleen die. Want wie was nou in Godsnaam Tante Trui?

Door Marcel van Stigt

Marcel van Stigt geeft je bedrijf een gezicht

Tekstbureau Prettig Leesbaar, prettigleesbaar.nl