Woensdagavond 4 mei 2016 wordt de jaarlijkse Dodenherdenking bij het monument op het Purmerkerkplein aan de Westerweg 50 gehouden, georganiseerd door Purmer Belang en de Hervormde Gemeente ´De Purmer´.

Vanaf 19.45 uur worden belangstellenden ontvangen in de kerk. Tegen de klok van acht uur is er een stille tocht naar het monument.  Daarna worden er kransen en bloemen gelegd door Purmer Belang en de Purmerkerk, alsmede door de besturen van de Gemeente Edam/Volendam/Zeevang, Gemeente Purmerend en de Gemeente Waterland waaronder de Purmerpolder valt.

Na het blazen van het ‘Signaal Taptoe’ worden de doden uit de Tweede Wereldoorlog en alle andere slachtoffers van oorlogsgeweld herdacht.

Aansluitend is er in de kerk een korte herdenkingsdienst. Met gedichten en gedachten, muziek en samenzang zullen jongeren en ouderen deze herdenking invullen.

---

Info: oorlogsmonument op het Purmerkerkplein:

Na de oorlog is door Purmer Belang en de Hervormde Gemeente ‘De Purmer’ dit monument gerealiseerd voor de oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereld­oorlog, in het bijzonder voor de vier onderstaande per­sonen uit de Purmer­polder:

Op het monument staan de volgende personen uit de Purmerpolder:

Simon de Ridder JNzn(1918) was piloot in het squadron FAA 1847. Het squadron was opgericht in februari 1944, bestond uit vier Britse en acht Nederlandse marinepiloten, en had de beschikking over tien Hellcats. Het was een weinig gelukkige eenheid, zes vliegers kwamen om bij vliegongelukken, waarvan vier bij botsingen. Op 27 maart 1944 botsten sergeant Simon de Ridder en zijn vriend Johan Blok boven Noord-Ierland in volle vlucht op elkaar. De ene Hellcat vernielde de staart van de andere toen van formatie gewisseld werd. Beide toestellen stortten neer en de piloten kwamen om. Simon de Ridder is herbegraven op het ereveld in Loenen.

Dirk Schaatsbergen Czn (1910). Op 12 juni 1940 vertrok Dirk als machinist op onderzeeboot Hr.Ms. O 13 vanuit Dundee voor haar eerste Noordzeepatrouille. Op 19 juni werd de boot teruggeroepen, maar is niet teruggekeerd. Vermoedelijk de boot een dag later op de Noordzee ter hoogte van Great Fisher Bank geramd door de Poolse onderzeeboot ´Wilk´ en met man en muis vergaan. De 34 opvarenden, onder wie drie Britten, werden vermist.

Simon Groot Jzn (1917) is ook omgekomen op zee. Rusland werd bevoorraad met schepen die in konvooi en onder begeleiding naar o.a. Moermansk voeren. Duitsland probeerde deze transporten via de Noordelijke IJszee te verhinderen en zette U-boten in. Door torpedering is een groot aantal schepen tot zinken gebracht, Simon voer op één van de vele koopvaardijschepen die de thuishaven niet meer hebben bereikt. 

Jacob Groot Jzn (1916) Hij maakte deel uit van het verzet en was opgepakt.

Op 8 maart 1945 zijn op de fusilladeplaats Rozenoord aan de Amsteldijk in Amsterdam 53 mensen omgebracht door het vuurpeloton. De fusillade was een represaille voor de aanslag op H.A. Rauter, hoofd van de SS-afdelingen. Rauter overleefde, zijn adjudant en chauffeur kwamen om. De aanslag vond plaats bij De Woeste Hoeve tussen Arnhem en Apeldoorn in de nacht van 6 op 7 maart 1945. De aanslag was niet tegen Rauter gericht, de bedoeling was een lading vlees te bemachtigen, maar per vergissing raakte Rauter bij de overval betrokken. Ter vergelding werden 263 personen doodgeschoten. De opdracht was in Amsterdam 75 mensen om te brengen, maar er waren ‘maar’ 53 ´Todeskandidaten´ voorhanden. Jacob Groot was één van hen en is herbegraven op de begraafplaats bij de Grote Kerk in Edam. Zijn naam staat ook vermeld op het verzetsmonument op het Landje in Middenbeemster.

Het monument is gemaakt door de beeldhouwer H.P. van Iperen (1922- ?) die aan de Driesprong in de Purmer woonde. Hij was tevens actief als decorbouwer en regisseur bij toneelvereniging ´Purmersteijn´.

Het monument is op 4 mei 1950 onthuld door de dijkgraaf van het polderbestuur.

De gedenksteen symboliseert de levenden en ontslapenen. Op het ene vlak ontwaart men een vrouwenfiguur, de nabestaanden en het gehele volk uitbeeldend, op het andere vlak ziet men een mannenfiguur, waarin zij worden uitgebeeld die zijn heengegaan. Laatst bedoelde figuur draagt de fakkel van de vrijheid.

De brandende toorts symboliseert in het algemeen het doorgeven van leven: mensen sterven, maar het vuur blijft branden. Het vuur symboliseert ook de vrijheid, het verbranden van het kwade, de hoop die blijft branden en de duisternis die te lijf gegaan wordt. Daarom worden fakkels of toortsen geregeld uitgebeeld op monumenten.