Door Marcel van Stigt – Een Purmerendse vriend van mij, Harry, is uiterst handig. Dakkapel maken, sauna installeren, vijver aanleggen, wenteltrap bouwen – je kunt het zo gek niet bedenken of hij fikst het. En altijd zonder hulp. Ik heb daar grote bewonderig voor. Vooral omdat ik zelf nog maar net in staat ben een kapotte gloeilamp te vervangen. Toch moet hij in mij op één punt zijn meerdere erkennen.

Pakweg 25 jaar geleden verhuisde Harry van Purmerend naar Landsmeer. Daar maakte ik voor het eerst kennis met zijn ongebreidelde verbouwingsdrift. Operatie één was het uitbreken van de achterzijde. Het ontstane gat vulde hij met een schuifpui. Met het oog op de naderende winter installeerde hij vervolgens alvast een open haard in de woonkamer met een afvoer loodrecht naar boven, dwars door het huis. Voor de keuken bestelde hij kloeke plavuizen en die legde hij eigenhandig op de grond. Maar eerst legde hij vloerverwarming aan; de vloer lag toch open, dus dat ging in één moeite door. Dat ging in één moeite door. Hulp nodig? Welnee. Hij kon het gemakkelijk alleen af.

Enkele jaren later kwam hij in Amsterdam-Noord terecht. Wederom ging hij onstuimig tekeer. Van de wat karige tuin maakter hij een sfeervol mini-parkje, compleet met verhoogd terras, pergola en vijver. In de woonkamer bouwde hij een open haard met prachtige schouw. De keuken werd in zijn geheel vervangen, de sobere badkamer veranderde in een schitterend paradijsje en de bovenetage kreeg een sauna en, bijna vanzelfsoprekend, een tweede toilet. Steeds als ik langskwam was er weer iets ingrijpends gebeurd.

Totdat het tijd werd voor een nieuw, nog uitdagender project.
Nabij Purmerend heeft hij een huis gekocht dat in een nogal bouwvallige staat verkeerde. Het heeft lang te koop gestaan; niemand durfde er kennelijk zijn handen aan te branden. Harry wel. Het startschot klonk vorig jaar augustus. Schuurtje bouwen voor het gereedschap, schutting om de tuin, bruggetje over de sloot en daarna binnen aan de slag. Ik kom soms een kijkje nemen en blijf me verbazen. Op de eerste etage is al een muur afgebroken om ruimte te maken voor een sauna en er is ook al een werkkamer ingepland.

Het gaat hem allemaal zo gemakkelijk af. En alles lukt hem ook. Niet zelden vraag ik me af waar hij in hemelsnaam al die kracht, puf en energie vandaan haalt. Heeft hij dan helemaal nergens moeite mee?
Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen zondag bij hem in de woonkamer zat om de meest actuele vorderingen te bewonderen. Harry bood me iets te drinken aan en ik koos voor een colaatje. Hij liep naar de keuken en ik hoorde wat gekreun en gesteun. Kort daarna liep hij, met een enigszins rood aangelopen hoofd van de een of andere inspanning, de kamer in met een nog niet aangesproken fles Pepsi in de hand. ‘Kun jij voor mij die dop eraf draaien?’ vroeg hij met een zucht. ‘Ik krijg het met geen mogelijkheid voor elkaar.’

---

Marcel van Stigt (1961) is journalist en (tekst)schrijver. Hij schrijft levensverhalen voor particulieren (Zie http://marcelvanstigt.nl/) en webteksten voor ondernemers (zie http://prettigleesbaar.nl/). Het menselijke verhaal staat bij hem centraal.