Door Marcel van Stigt – Hardlopen is goed voor je gezondheid, maar ab-so-luut niet als je dat op donderdagavond op de Westerweg doet. Doe je het toch, dan sta ik niet voor de gevolgen in…
Mijn zicht gaan zienderogen achteruit. Dat merk ik vooral met autorijden. Overdag lukt het allemaal best, maar zodra de duisternis neerdaalt en ik met mijn auto ergens heen moet is het een hele toer om mijn bestemming te bereiken.
Dat weerhoudt me er niet van om ’s avonds gewoon op weg te gaan. Zo breng ik elke vrijdagavond mijn vrouw naar De Rijp, waar ze bij haar boezemvriendin gezellig gaat borrelen, en tegen twaalven haal ik haar netjes op. Wat dat betreft ben ik een heer in het verkeer. Ik weet alleen niet of medeweggebruikers dat ook zo ervaren.
De route voert door de Rechtestraat, de vernauwde hoofdader van De Rijp. Het is vaak wringen geblazen. Je hebt vaak met tegenliggers te maken, terwijl tweerichtingsverkeer daar amper mogelijk is, en je moet erg uitkijken voor fietsers en voetgangers.
Op de heenweg bouw ik op de scherpe ogen van mijn vrouw. ‘Kijk uit, een fietser!’ roept ze soms. ‘Waar?!’ reageer ik dan, want zelf heb ik hem dan nog niet gezien. Op de terugweg en als ik haar weer ophaal sta ik er hopeloos alleen voor. Volgens mij heb ik nog nooit een ongeluk veroorzaakt, maar dat weet ik niet zeker. Wie weet heeft iemand ooit zijn hond op het laatste moment kunnen terugtrekken, is er een passant in een reflex op de motorkap van een geparkeerd auto gesprongen of heb ik een fietser tegen een gevel gedrukt. Het zou zomaar kunnen.
Maar dan die Westerweg.
Elke donderdagavond rijd ik daar om mijn wekelijkse les qi gong te volgen. Ik rijd beheerst, alleen al om niet te worden gelanceerd door één van de verkeersdrempels want die zie ik sowieso te laat, maar ook deze weg is smal en bovendien slecht verlicht. Fietsers zie ik doorgaans wel vanwege het achter- of voorlicht en ook bewoners die hun hond uitlaten heb ik redelijk op tijd in de gaten, want die zijn zo verstandig om een fluorescerend jack te dragen. Maar hardlopers…
Vanuit het niets doemen ze op en dan moet ik, met het hart in de keel, een ferme ruk aan het stuur geven om ze te ontwijken. En denk maar niet dat ze hun pas inhouden of even in de berm gaan staan. Niks daarvan. Ze lopen stug door, want stel je voor dat ze uit hun ritme raken, en dan dragen ze vaak ook nog eens doodleuk een donker trainingspak. Erg slim.
Gelukkig blijft het ’s avonds wat langer licht, dus op de heenweg is het nu wel te doen. Maar ik moet ook weer terug naar huis en dan is het toch echt donker. Dus voordat er ongelukken gebeuren: hardlopers, mijd op donderdagavond de Westerweg! Kies een andere route. Of blijf lekker thuis.
(Als je deze column leuk vindt, deel ‘m dan op Facebook en Twitter)
Door Marcel van Stigt
Marcel van Stigt (1961) is journalist en (tekst)schrijver. Hij schrijft levensverhalen voor particulieren (zie http://marcelvanstigt.nl/) en webteksten voor ondernemers (zie http://prettigleesbaar.nl/). Het menselijke verhaal staat bij hem centraal.
Zie ook de volledige Agenda voor Purmerend